Γιατί όταν ένα άτομο αντιμετωπίζει ένα σωματικό σύμπτωμα ή πάθηση επισκέπτεται γιατρούς ή άλλους ειδικούς για αυτού του είδους τα θέματα ενώ όταν βιώνει ψυχικά προβλήματα δυσκολεύεται να ζητήσει τη συμβολή κάποιου ειδικού;
Γιατί ο πόνος της ψυχής υποτιμάται και τόσα συμπτώματα που φανερώνουν την ύπαρξη του αγνοούνται ή πολλές φορές γίνεται προσπάθεια να αντιμετωπιστεί μόνο το σύμπτωμα και όχι η αιτία που τα προκάλεσε;
Ποιες σκέψεις άραγε "κρατάνε" ή αποτρέπουν κάποια/ον από το να ζητήσει βοήθεια:
Νιώθω υπεύθυνη/ος για αυτό που μου συμβαίνει και ντρέπομαι να το μοιραστώ.
Νιώθω αδύναμη/ος να διαχειριστώ τα συναισθήματα μου και κάποιες καταστάσεις στη ζωή μου, για αυτό προτιμώ να τα παραβλέψω ελπίζοντας ότι έτσι θα ξεπεραστούν.
Δυσκολεύομαι με τις σχέσεις μου αλλά δεν φταίω εγώ. Οι άλλοι φταίνε. Αχ και ν' άλλαζαν!
Δεν έχω χρήματα να ξοδέψω για κάτι τέτοιο. Eίναι πολυτέλεια. Είναι άδικο να στερήσω από την οικογένειά μου αυτά τα χρήματα.
Δεν έχω χρόνο. Όσες φορές κι αν το αποφάσισα όλο κάτι συνέβαινε και το ανέβαλα.
Κι αν βγουν στην επιφάνεια πράγματα που δε θέλω; Με φοβίζει το άγνωστο.
Τα λέω στους φίλους μου εγώ, δεν έχω ανάγκη από κάποιον ειδικό. Έχω δραστηριότητες, κοινωνική ζωή, είμαι εξωστρεφής.
Είμαι εσωστρεφής, μοναχική/ος. Δυσκολεύομαι να συνδεθώ. Νιώθω ότι κανείς δε νοιάζεται ειλικρινά για μένα.
Πώς μπορώ να εμπιστευτώ έναν ξένο άνθρωπο και να του μιλήσω για τα προσωπικά μου θέματα; Κι αν με κρίνει; Κι αν με απορρίψει;
Ποιος ξένος θα με καταλάβει όταν δεν το έχουν κάνει οι δικοί μου άνθρωποι;
Αν το μάθουν οι οικείοι μου, πώς θα αντιδράσουν; Τι θα σκεφτούν για μένα;
Δεν είμαι άρρωστη/ος. Δεν είναι κάτι σημαντικό, θα περάσει.
Έχω χάσει λίγο τον έλεγχο όμως σύντομα θα τον ανακτήσω κι όλα θα φτιάξουν. Αυτή τη φορά θα το κάνω αλλιώς. Μπορώ μόνη/ος μου.
Το δικό μου το πρόβλημα δε μπορεί να το λύσει κανείς. Έχω πάει σε ειδικό Ψυχικής Υγείας και παλιότερα. Δε μου έκανε τίποτα.
Mήπως τελικά πίσω απ' όλες αυτές τις σκέψεις υπάρχουν πεποιθήσεις που λένε ότι δεν είμαι άξια/ος για να φροντίσω τον εαυτό μου, ότι μου αξίζει να τιμωρούμαι μέσα από τα προβλήματα μου, ότι δεν αξίζω να ξοδέψω χρήματα για μένα, να μου αφιερώσω χρόνο και δεν αξίζω να έχω μία καλύτερη ζωή;
Μήπως πάλι η αλλαγή που αν και τόσο επιθυμείς, σε φοβίζει γιατί δεν ξέρεις τι θα φέρει;
Μήπως απλά ακολουθείς το δρόμο που σου έμαθαν, ο οποίος όμως δε σου ταιριάζει πια γιατί πολύ απλά εσύ δεν είσαι σαν αυτούς που σε δίδαξαν;
Μήπως ήρθε η ώρα να ζήσεις τη ζωή σου ακολουθώντας το δικό σου μονοπάτι;
Η αλήθεια είναι ότι οι αλλαγές κάποιες φορές είναι δύσκολες, όχι πάντα όμως.
Ο ειδικός ψυχικής υγείας με ενσυναίσθηση, υπομονή και σεβασμό στο χρόνο της δικής σου ψυχής, είναι δίπλα σου, βοηθώντας σε να αναπτύξεις μία νέα αντίληψη στον τρόπο που βλέπεις τον εαυτό σου, την κατάσταση της ζωής σου αλλά και νέες πτυχές και δυνατότητες του εαυτού σου. Είναι αυτός που θα σε στηρίζει και θα σε εμπιστεύεται μέχρι να το προσφέρεις εσύ στον εαυτό σου. Μέχρι να σε αγαπήσεις αληθινά.
Η στιγμή που θα αποφασίσεις να ζητήσεις βοήθεια είναι μία στιγμή μεγάλης δύναμης, μεγάλης απόφασης, ύψιστης φροντίδας κι ευθύνης για τη ζωή σου.
Γιατί αν δεν το κάνεις εσύ, ποιος θα το κάνει για σένα;
Το ερώτημα είναι απλό: Θέλεις πραγματικά να βοηθήσεις τον εαυτό σου;
Η απάντηση δική σου!